Over een bijzonder kindeke.
Ze voegde zonder dat ze zich daar de komende jaren bewust van zal kunnen zijn een hele extra dimensie toe aan mijn reis naar Nepal. Ze zou 40 weken worden op 23 november, maar noodgedwongen vroeger ter wereld komen, dat is ten laatste op 13 november. 13 november was de dag dat ik uit de bergen de min of meer bewoonde wereld herbetrad (geen idee of dat goed Nederlands is, maar het is het enige dat plechtig genoeg klinkt) en evengoed kon ze dan al een week oud zijn want ik had dan 11 dagen in Niemandsland vertoefd.
Gelukkig was dat niet zo en zo geschiedde dat ik in een internetcafé in Pokhara, Nepal, een traan wegpinkte omdat ze zonder complicaties en gezond en wel de weg naar de wereld gevonden had.
Ze was langverwacht en zó welkom dat ze er nog een woord voor moeten uitvinden.
Juline, dochtertje van één van de topperste vriendinnen die ik rijk ben, natuurtalent op alle vlakken waarvoor een pasgeborene talent kan hebben.
Transferpapier was mij vreemd, maar flocken geen optie. Ze zijn dan ook niet allemaal even perfect.
Mijn mosterd voor de body’s haalde ik hier, maar ik bewerkte het document en maakte “maanden” van “months”. Ahja.
En u telde al bovenstaande al op? Elke maand zal ik een foto van Juline gaan maken in bijbehorende body, zodat we die foto’s één voor één in het album kunnen kleven.
Ik kan al niet wachten tot 13 december.
Van sommige kindjes weet je al dat je niet anders kan dan ze graag zien, omdat ze het kwadraat zijn van twee mensen die al in je hart zitten.