Het begon op een dag toen ik bezig was met het breien van een kruippakje (hier, weetnog?) Ik schreef het daar al: mijn oma hield haar kopke scheef en ik zwichtte. Ze zei eerst een miljoen keer hoe ze me bewonderde dat ik dat kón en toen vroeg ze langs haar neus weg of ik niet iets voor haar kon breien. Zo een paar keer achter elkaar.
Weetnog? Wout werd geboren. Mijn creativiteit viert meestal hoogtij wanneer de deadlines in mijn nek hijgen, dus moest het kind het doen met een plan B: een 15-minuten-harembroekje-in-tricot. Plan A had namelijk wat meer voeten in de aarde. Met bijzonder veel schaamte over de laattijdigheid toon ik u wat ik een maand geleden al afleverde: een gebreid kruippakje. Waarschijnlijk een projectje waar alleen zotten aan beginnen, want zo’n soort reactie kreeg ik vaak.
Enter breien, schreef ik eind augustus. Het was toen, dat ik aan het tweede grote project begon en blijkbaar had ik daar een half jaar voor nodig. Een half jaar met veel twijfels over of het wel wat zou worden en of ik wel de goede maat gekozen had. Een half jaar ook met veel gezellige warmte op mijn schoot terwijl mijn geest vermaakt werd met niet-nadenk-tv en mijn inwendige ik met dampende kopjes thee.
Opeens gebeurde het en was ik verslaafd aan breien. Het klinkt echt als de meest onhippe hobby in the history of ever, dat dacht ik ook immers. En dat dat alleen voor mensen met geduld was, daar was ik ook van overtuigd.
Blijkt het volgende: onhip kan je breien bezwaarlijk noemen als bijvoorbeeld zij, zij en zij ook al een tijdje overstag gingen, ik vervoeg me graag in dat rijtje. Daarnaast, geduld moet je niet hebben om te breien, breien leert je geduldig te zijn. (Even simpel als: je moet niet lenig zijn om yoga te doen, yoga maakt je lenig!) Voorlopig los ik mijn gebrek aan ongeduld op door mijn geest tijdens het breien af te leiden met ander vermaak, zijnde interesante tv programma’s bekijken zodat ik mee kan praten op het werk of de juiste gesprekspartner aan mijn gezelschap toevoegen. Read More
Pak er u een ijskoud drankje bij, kom, want qua timing had deze beter gekunnen.
Breien, ik denk dat ik dat leerde bij juffrouw Hilde in het derde leerjaar. Het blijkt gelijk fietsen, ge verleert het niet. Bijna een jaar geleden begon ik op weekend aan zee een trui te breien, met, moet gezegd, véél hulp van Patricia. Ik schatte dat verkeerd in, want ik dacht wel een trui te breien op een weekend en ik ging met een half achterpand naar huis. Maar ik ben een doorzetter en het ding was 2 maand later af. Jammer genoeg paste hij niet en bleek ik gebreid te hebben met Prikwol. Prikwol brengt iets agressief in mij naar boven. Vuilnisbak, dus. Teleurgesteld en al.
Niet veel later stuurde Sharon me deze link door. Ik begon een Pinterestbord. Alles begint immers altijd met een Pinterestbord. En effectief, weinig later toog ik weer richting wolwinkel, zijnde Julija’s Shop. Ik ben fan van Julija’s Shop want deze breisukkel breidde effectief iets dat op iets trekt. Met Zachtewol (het tegenovergestelde van). Zachtewol doet wel een beetje pijn in de portemonnee, maar is de moeite waard, zeer. De wol die ik gebruikte is van Quince & Co. (Osprey birds egg).
Twee jaar geleden had ik echt heel hard gelachen als iemand me zou vertellen dat ik geduld zou vinden om te breien. Maar kijk, al die yoga moet ergens goed voor zijn, want er blijkt genoeg zen in mijn hoofd om te breien. Liefst wel in combinatie met gezelschap of een tv-vriendje.
Deze trui is gebreid met rondbreinaalden. Ik hoorde daar ook nog nooit van, maar het ziet er zo uit. Een gemak, echtig waar, want geen zijnaden of niks. Ik leerde veel bij want breipatronen blijken over te lopen van afkortingen. Youtube was meer dan eens mijn beste vriendje.
Om de maat te kiezen baseerde ik me op de matentabel. Om de trui te breien begin je bovenaan de hals om dan in één keer door te breien tot beneden, ergens onderweg wat steken achterlatend om later de mouwen aan te breien. De eerste pasbeurt is dus pas aan de orde na het laatste steekje van het lijfje. En dat was van bijna bleiten want het ding was werkelijk koeien te groot.
Gek genoeg had ik zo’n lol gehad in het breien dat ik zonder al te veel hartzeer alles uittrok tot aan de hals en 2 maten kleiner opnieuw begon. Daardoor had ik op het eind 2 bollen wol over. Behalve dat ik met welke -debiele- vraag dan ook bij Julija’s terecht kon, mocht ik die 2 bollen ook gewoon weer inleveren in ruil voor een waardebon.
Rechts en averechts breien is al wat ge moet kunnen voor deze trui. Als ik op de close-up foto’s al die steekjes van zo dichtbij zie vind ik het wat zot dat ik die één voor één gemaakt heb. Menig geoefend oog ziet allicht allerlei imperfects maar ik ben zotcontent met imperfect en stond twee weken geleden alweer bij Julija’s voor een nieuwe voorraad.